رادین شیرین ما

رادین عزیز مامان تا دو هفته هنوز شیر مامان رو فراموش نکرده بود و تا روز 14 فروردین که دو هفته از شیر نخوردنش میگذشت باز هم هر از چند گاهی خودش رو توی بغلم مینداخت و میگفت شیر شیر و خدا میدونه اون لحظه دلم میخواست بمیرم  خیلی دلم میسوخت واسه پسرک عزیزتر از جونم. خدا میدونه که چقدر دلم واسه اینکه خودشو بندازه توی بغلم و شیر بخوره تنگ شدهاما بقول بابا رضا که وقتی میخواد منو دلداری بده و آرومم کنه میگه ناراحت نباش پسرمون دیگه بزرگ شده و فقط باید غذا بخوره واسه چی ناراحتی؟؟؟؟؟ منم سعی میکنم با این حرفا خودمو آروم کنم. امروز که 16 فروردینه پسرم دو روزه که اصلا حرفی از شیر خوردن نزده و انگار دیگه کاملا فراموشش کرده. دیروز هم ظهر طرفای ساعت 12 به بعد با خانواده بابا رضا رفتیم مسجد سلیمان و بعدشم شوشتر و این اولین پیک نیک مسافت دور رادین در این دوساله بود. کمی نگرانی اینو داشتم که رادین توی ماشین واسه خوابیدن دوباره بهانه شیر رو بگیره و نتونه بدون شیر بخوابه اما توی راه رفت و برگشت دوبار به راحتی خوابید. یه بارش رو توی بغل خودم و یه بارش رو هم توی بغل مامان جونش خوابید. توی راه کلی هم بهانه ببعی ها رو گرفت و دوست داشت همش پیش ببعی ها باشه و اونا رو ببینه. رادین بعضی اوقات به مامان جونی و بابا جونیش میگه مامان دودی و بابا دودی و هممون کلی ذوق مرگ میشیم. دو شب پیش توی خونمون مهمونی داشتیم. خاله های بابا رضا با عهد و عیالشون. عمه سارای رادین هم عصری اومد واسه کمک. توی آشپزخونه داشت کار میکرد که رادین رو جلوی پای خودش ندید و وقتی اومد راه بره خورد به رادین. یهو رادین با یه لحن خاص و خیلی قشنگی و با حرکت دستش بهش گفت جلوووووووووووویعنی جلوتو نگاه کن. هممون کف کردیممممممم و کلی هم خندیدیم از دست این بچه با این زبون شیرینش الان چند روزی هست که کلمات رو دو سه تایی ادا میکنه و میخواد دیگه کم کم جمله بگه. البته همه کلمات رو بلده و حواسش به کارای همه اطرافیانش هست و کلی شیرین زبونی میکنه واسمون و ما هم کلی قربون صدقش میریم. بعضی اوقات که نشستم میاد بلوزم رو میزنه بالا و شکمم رو میبوسه و میگه نی نی بوسقربون پسر مهربونم برم من الهی.