رادین و حساسیت به شیر پاستوریزه

پنجشنبه دو هفته پیش یعنی 11 اردیبهشت دقیقا شبی که عروسی عمو علی (برادر شوهر عمه سارا) دعوت بودیم، رادین عسلی با اینکه اونروز اصلا زیاد غذا نخورده بود و توی عروسی هم خیلی خیلی کم شام خورد و اونم با زور و پرت کردن حواسش، وقتی که هنوز توی عروسی بودیم ساعت یه ربع به 12 خوابش برد و ما هم برگشتیم خونه. ساعت 5 صبح پسرم با ناله و گریه بیدار شد و نمیتونست درست بخوابه بعد یهو هر چی توی معده اش بود آورد بالا. حدس زدیم که رو دل کرده باشه. من و بابا رضا خیلی ناراحت شدیم. بعد بهش شیر و بیسکوییت دادم خورد و ساعت 6 و نیم دوباره خوابید. در طول یه هفته 3 بار این اتفاق تکرار شد و البته فقط شبها و بعد از خوردن شیر. تا اینکه بالاخره پنجشنبه پریروز که خودمم صبح خونه بودم تصمیم گرفتیم ببریمش دکتر. با اینکه میدونستم چیز جدی و مهمی نباید نباشه اما برای راحت شدن خیال خودمون بردیمش. اول رفتیم دنبال مامان جون مهین تا مثل همیشه برای کار دکتر و بهداشت همراهیمون کنه. باید رادین رو 7 فروردین برای چکاپ 2 سالگیش میبردم بهداشت اما فرصت نکرده بودم و پنجشنبه اول بردیمش بهداشت و بعد پیش دکتر. از اونجاییکه رادین خیلی از دکتر میترسه گریه های شدیدش رو پیش بینی کرده بودم. توی مرکز بهداشت هم موقع گرفتن قد و وزنش کلی گریه کرد و ترسیده بود پسرکم. الهی بمیرم واسش وزن رادینی 700/11 و قدش 86 سانت بود و با اینکه خیلی لاغر شده بود و احتمال میدادم بهداشت بگه که کمبود وزن داره اما گفت وزن و قدش خوبه و مشکلی نداره. خدا رو شکر خیالم از این بابت راحت شد. بعد هم بردیمش پیش خانم دکتر و دکتر معاینش کرد و رادین هم انقدر گریه و زاری میکرد و ما هم به زور نگهش داشته بودیم تا دکتر بتونه معاینش کنه. خدارو شکر پسرم مشکلی نداشت و دکتر گفت فقط به شیر حساسیت داره و باید روزانه فقط 300 سی سی شیر بخوره و شبها هم اصلا شیر نخوره که بالا نیاره. بعدش من سریع بغلش کردم و از اتاق آوردمش بیرون و براش از غرفه ای که اونجا زده بودن کتاب و پازل خریدم و پسرک شیرینم آروم شد. خیالم خیلی خیلی راحت شده بود. بعد هم به سرعت مشغول درست کردن ناهار شدم چون عمو صادق دوست بابا رضا از ماهشهر اومده بود و بابایی واسه ناهار دعوتش کرده بود خونمون. رادین هم کلی باهاش دوست شد و پازل درست کردن و فیلم توی گوشی نگاه کردن. خدایا شکرت بابت سلامتی پسرم