اولین سیرک رفتن رادین عسل

روز شنبه 18 بهمن من و بابایی و رادین رفتیم سیرک ایران و پرتغال. رادین خیلی دوست داشت بره سیرک و ببرها رو از نزدیک ببینه. اولش که تازه داشت برنامشون شروع میشد رادین ترسیده بود و فکر میکرد که ببرها میا ن و میخورنش سفت چسبیده بود توی بغل بابایی و توی چهره اش استرس و ترس مشخص بود. میگفت بریم  اما با صحبت راضیش کردیم بمونه و نترسه.خیلی دلم سوخت برای پسر عسلم که اینقدر ترسیده بود.  من و بابایی باهاش صحبت میکردیم و بهش اطمینان میدادیم که ببرها توی قفسن و ترس نداره. خوشبختانه ببرها آخرین برنامه بودن و توی اون فاصله زمانی و با دیدن برنامه های دیگه ترسش ریخته شد و یخش کم کم باز شد و شروع به دست زدن کرد و ذرت و چیپس هایی رو هم که بابایی واسش خریده بود خورد. براش ماکارونی هم برده بودم که نخورد ولی توی راه برگشت به خونه همشو خورد. رفتیم دنبال برسام خونه مامان جون مهین و بعدش هم رفتیم خونه. اونشب خیلی حالم گرفته بود و غصه داشتم از اینکه باید دو روز دیگه بچه هام رو بزارم و برم سرکار. اما وقتی از خونه زدیم بیرون و رفتیم سیرک حالم یه کم بهتر شد و بغضم برطرف شد. خیلی دوست داشتیم رادین رو ببریم سیرک تا حیوونا رو ببینه که خوشبختانه بردیمش. چون پسرک عسلم حیوونا رو خیلی دوست داره و به دیدن برنامه های اینطوری علاقه داره.