روزهای بعد در موسسه خلاقیت

روز سومی که قرار بود رادین عسل بره به موسسه خلاقیت، چون من سرکار بودم خاله مهسا رادین رو ساعت 12:30 بیدار کرده بود و آمادش کرده بود و برده بودش موسسه. اما رادین اصلا حاضر نشده بود داخل بره و دوباره با خاله مهسا برگشته بود خونه. منم ساعت 2:30 از اداره برگشتم خونه و رادین که اومد در رو برام باز کرد دیدم هنوز لباساش تنشه. ساعت 5 آماده شدم و خودم بردمش و چون پسرکم دلش نمیخواست اونجا تنها بمونه و ازم خواست که پیشش بمونم منم قبول کردم و تا آخر تایم پیشش موندم. رادین قبول نمیکرد سرکلاس بره و خانم حسینی مدیر موسسه نظرش این بود که نباید بزور وادارش کنیم که سر کلاس بره و باید خودش آمادگیش رو داشته باشه. خلاصه رادین با قول خانم حسینی مبنی بر دادن ماهی کاردستی خوشگلی که مربی نقاشی درست کرده بود قبول کرد که بره کلاس. اما هر چند دقیقه یک بار می اومد و چک میکرد که ببینه من هستم یا نهو من هم بخاطر اینکه از اعتماد پسرکم سواستفاده نکرده باشم تا لحظه آخر کنارش موندم. خانم حسینی میگفت که حتی تا یک ماهم شده ایرادی نداره که همراه بچه به موسسه بریم تا کم کم به محیط اونجا عادت کنه و قبول کنه خودش تنها بمونه توی موسسه. خلاصه اینکه رادین سرکلاسش رفت و در انتها هم ماهی کوچولوی خوشگل رو هدیه گرفت. آخر سر هم ساعت هشت با هم برگشتیم خونه. روز بعد هم باز رادین با گرفتن یه ماهی خوشگل دیگه رفت سرکلاس و بازهم من تا انتهای تایم همراهش موندم. خلاصه اینکه رادین مامان یه هفت هشت روزی رو همینطوری به زور و نه با میل قلبی به موسسه رفت. یه روزش رو هم بعد از اومدن بابایی از سرکار از خونه خودمون رفت موسسه. بابایی مارو برد خونه مامان جون و خودش رادین رو برد موسسه. بهش گفتم پیشش بمون که احساس تنهایی نکنه. اما وقتی که باهاش تماس گرفتم گفت رادینو گذاشتم و رفتم. خانم نیری گفته بود برید پیشش نمونید تا عادت کنه تنهایی بمونه. زنگ زدم موسسه و سراغ رادین رو از خانم نیری گرفتم گفت خوبه و بهانه نگرفته و الان هم سر کلاسه. اونروز روز چهارشنبه بود و ما جمعه همون هفته طی یه تصمیم خیلی فوری ظهر ساعت چهار حرکت کردیم بسمت بروجرد و اونهفته رو رادین نشد که بره موسسه و وقتی که برگشتیم اصلا و  ابدا رضایت نداد که بریم و ثبت نام نهاییش کنیم. خلاصه اینطوری شد که پرونده موسسه رفتن رادین تموم شد