اولين آزمون زندگي پسر نازنينم

هفته اول خرداد بود كه تصميم گرفتم واسه ثبت نام پسرم در دبستان شهرك قايم اقدام كنم. نميدونستم كه ثبت نام اينترنتيه. همكارام گفتن كه تا ١٥ام مهلت ثبت نامه. با خودم گفتم كه چهاردم و پونزدهم كه تعطيله يكشنبه شونزدهم ميرم مدرسه. يكشنبه كه اومدم سركار متوجه شدم كه ثبت نام اينترنتي بوده و مهلتش تمام شده. زنگ زدم مدرسه اما به نتيجه اي نرسيدم. رفتم مدرسه و گفتم كه من و همسرم هر دو كارمند شركتيم و حق تقدم داريم در واقع. خلاصه دو سه روزي توي رفت و آمد به مدرسه بودم تا قبول كردن اسمش رو براي آزمون بنويسن. اما آزمونش جدا از آزمون بقيه بود چون ما در زمان مقرر ثبت نام نكرده بوديم. گفتن كه به تعداد كافي دانش آموز گرفتيم. مجبور شدم دوباره رو بزنم تا بالاخره قبول كردن. يكشنبه ٢٨خرداد بهم گفتن برو همين حالا بيارش. تاكسي گرفتم و رفتم خونه مامان. رادين خواب بود. خاله مريم اينا هم چند روزي بود از تهران اومده بودن. ساعت يازده بود و بايد سريع ميرفتيم چون تا ساعت دوازده بيشتر تو مدرسه نبودن. با كلي دروغ و اينكه رادين بيا باهم بريم سركار راضيش كردم بريم. دم در گريه اش گرفته بود گفت ميدونم كه داري منو ميبري مدرسه. خلاصه رفتيم مدرسه و آزمون داد. ٢٥تومنم هزينه آزمون بود كه چون پول نقد نداشتم و كارتم قبول نميكردن با همديگه پياده رفتيم تا خودپرداز هوا هم افتضاح گرم بود اما رادين راضي نشد بمونه تو مدرسه تا من برم و بيام. هزينه رو داديم و آزمون رو داد دو نفر قبل از رادين كلاس اولي بودن داشتن آزمون ميدادن. رادين گريه ميكرد و ترسيده بود. اصلا تاب ديدن گريه پسركم رو ندارم. نشوندمش رو پام تا آزمونشو داد خيلي هم خوب داد. نتيجش رو فرداش توي سايتشون زدن. از ٥٠نمره پسركم ٤٧آورد اونم فقط بخاطر اين بود كه نقاشي آدمك نكشيد در حاليكه بلد بود. بقيه سوالات رو عالي جواب داد. بعدم با هم برگشتيم خونه. بعد از اينهم دوندگي و رو زدن ديدم كه دلم نيست اين مدرسه بنويسمش. اسم مدرسه ديگه اي رو شنيده بودم و از همكارامم پرسيدم و متوجه شدم كه اين مدرسه مال خانم يكي از همكارانمه. تصميم گرفتم برم اونجا رو هم ببينم و بعد از بين دو مدرسه يكي رو انتخاب كنم